Zombie Fires is een vierdaagse happening met beeld, klank en ideeën. Het is tegelijk het woord voor een fenomeen van onder- grondse vuren die soms jarenlang blijven smeulen onder dikke ijslagen van arctische gebieden. Ze voeden zich met methaangas, turf, organismen die al duizend jaar vastgevroren zitten in het ijs en zodra de temperatuur stijgt en de grond droogt, laaien ze op, eerst als mysterieuze nevels boven het smeltende ijs, maar vaak ontwikkelen ze zich tot echte branden.
Ook in ons lijf smeulen krachten verscholen onder het zichtbare oppervlak, als onderhuidse vuren die branden en vol verlangen naar zuurstof zoeken. Al jagend in donkere, wilde oerwouden krabben we de ijslaag weg, ontsteken we het vuur en strelen we de tedere veenlaag. Na een lange Covid-slaap ontvlammen de Zombie Fires om te dansen, te kijken, te luisteren, weer samen te zijn. Ook in het beeldend werk bewegen een aantal kunstenaars zich tussen het ondergrondse en bovenaardse: Debby Huysmans, Maaike Leyn en Annouk Thys.
Of het nu dichtbij huis in een park in Antwerpen of een binnenplaats vlakbij het atelier, of verder weg in verre noordelijke gebieden of tijdens onderhuidse dromen en verlangens, het beeldend vuur ontvlamt. Debby Huysmans, Maaike Leyn en Annouk Thys leggen subtiel onderliggende lagen bloot en veroorzaken een vuur vol inspiratie en reflectie. Ze laten de grond onder de voeten borrelen, laten angst en onzekerheid toe en brengen tegelijk hoopvolle en ambivalente beelden. Alles komt tot leven.
In het atelier of thuis in de tuin, tijdens de voorbije lockdown of in de vrijheid die voor ons ligt, in de keramische installaties van Annouk Thys komt de ganse wereld samen. Meer nog: het steengoed of het porselein, het pure glazuur of de resultaten van de chemische reac- ties in een keramiekoven, doen een kosmische aanwezigheid vermoeden. Een onherbergzaam maanlandschap, een brandende bron op een poreuze bodem of de kreukende lijnen van een schors, zijn mogelijke verbeeldingen van haar ee- rder abstracte beeldtaal. In het jarenlange onder- zoeksterrein brengt ze toevalligheid en tijdsver- loop, gelaagdheid en verscheidenheid bijeen. Ze bewaart als het ware innerlijke landschappen, vol vuur en verwachting.
Annouk Thys verzamelt grondstoffen, van gevon- den tegels uit containers tot de zorgvuldig uitge- kozen kleisoorten en bepaalt secuur de recepten van de bijeengebrachte materialen en de vormen in rasters of structuren. In zekere zin bepaalt ze de begincondities van waaruit elk werk vertrekt en blijkt heel gauw dat de specifieke bewegingen van de materie niet honderd procent voorspeld kunnen worden. Zodra elk werk begint te drogen, buiten door weer en wind of in de vlammen van een oven, gebeurt er wat er gebeurt. De materie doet zijn ding, en een glad oppervlak of een land- schap in craquelé is slechts een vermoeden, geen zekerheid. Omstandigheden, onzuiverheden, droogtegraad of vochtigheid, kleurpigmenten of chemische verrassingen, zorgen voor een eigen- gereide transformatie. Alles beweegt zoals het materiaal zelf aangeeft of wilt: de nog onzicht- bare smeulende organismen komen tot leven. Het veranderingsproces stopt pas in de toestand zoals de kunstenaar die op een bepaald moment vindt. Op het moment dat ze zelf beslist om een beeld tot leven te roepen.
In de ontwikkeling van de fijne keramiekwerkjes aan de wand of de grootse installaties op de vloer, is de evenwichtsoefening tussen controle en ex- periment even intens aanwezig. Annouk Thys toont de dingen zoals die waren, zijn of worden. Ze percipieert als het ware de metamorfose tussen onverwoestbaarheid en kwetsbaarheid, hard en fragiel, duurzaam en eindig. Haar keramische werken zijn bijna schilderijen geworden, waarbij het paneel of de tegel slechts aanleidingen zijn om de derde dimensie in de tentoonstellingsruimte op te zoeken. Verschillende lagen worden bloot- gelegd, lijken te breken of te kraken, vormen een huid, een schimmel of een palet van kleur. Tinten van blauw, groen, rood of geel… zelfs het wit is niet louter en alleen maar wit. Bij Annouk Thys verschi- jnt een wereld die voortdurend verandert, waarbij we soms iets verliezen en soms vanalles kunnen bewaren.
